• Kontakt z psychologiem i pedagogiem

      • Pomoc psychologiczno - pedagogiczna w naszej szkole działa po to, aby wspomóc całą społeczność szkolną. 

        W przypadku zauważonych trudności, potrzebie kontaktu i rozmowy zapraszamy do kontaktu wszystkich uczniów, rodziców i nauczycieli z naszymi specjalistami.

         

        Skrzynka kontaktowa do specjalistów: psycholog.pedagog159@interia.pl

         

        Nasi specjaliści:

        Psycholog szkolny: mgr Katarzyna Madej

        Pedagog szkolny/ pedagog specjalny: mgr Anna Derkacz

        Pedagog specjalny: mgr Anna Szewczyk

         

        Nasi specjaliści pełnią dyżur w każdy poniedziałek od godz. 13.50 do 14.50.

        Zapraszamy do kontaktu wszystkie zainteresowane osoby, które potrzebuje rozmowy, wsparcia lub innej pomocy z ich strony.

      • Jak mądrze zachęcać dzieci? Budowanie poczucia własnej wartości u dziecka

      • Bardzo często dzieci i młodzież bywają zniechęcone. Czasami jest to spowodowane wygórowanymi oczekiwaniami i ambicjami osób dorosłych. Absolutnie nie znaczy to, że od dzieci nie należy nic wymagać - wręcz przeciwnie. Ale wymagać trzeba rozsądnie i z miłością. Budując w dziecku wiarę w siebie, pozytywny obraz siebie, pozytywną samoocenę sprawimy, że wierząc w swoje umiejętności, znając obszary, w których jest naprawdę dobre będą miały wewnętrzną motywację i będą w stanie osiągnąć dużo. 

         Jakich słów używać - poza "dobrze/fajnie to zrobiłeś" - żeby budować poczucie wartości dziecka  i motywować je do dalszej pracy? Oto 25 alternatywnych sposobów.

        25 ALTERNATYW DO SŁÓW "DOBRZE TO ZROBIŁEŚ", MOTYWUJĄCYCH DZIECI:
         
        Powiedz „Dziękuję”, jeśli jesteś wdzięczny – wyjaśnij dziecku, dlaczego jesteś mu wdzięczny:

        • Dziękuję Ci za pomoc w…
        • Dzięki temu, że Ty…. nasz ranek/kolacja/wyjście było łatwiejsze. Dziękuję!
        • Naprawdę doceniam to, gdy Ty…
        • Dziękuję, że to zrobiłeś… to oznacza/dzięki Tobie możemy…

         
        Obserwuj wydarzenia – mów, co widzisz bez emocji i ocen:

        • Zrobiliśmy to razem!
        • Super! Zrobiłeś budowlę/rysunek itp.
        • Zrobiłeś to zupełnie sam!
        • Zrobiłeś X a potem Y i dałeś radę.
        • Użyłeś dużo kolorów/klocków/taśmy itd.
        • Zrobiłeś rzeczywiście duży/mały/kolorowy/skomplikowany itd.
        • To zajęło Ci dużo czasu, ale zrobiłeś to!

         
        Wydłużaj i zachęcaj – wydłużaj naukę i zachęcaj poprzez zadanie pytań, o to, co widzisz, jednocześnie doceniając wysiłek:

        • Jak to zrobiłeś?
        • Zrobiłeś X, co chciałbyś teraz zrobić?
        • Możesz mi o tym opowiedzieć?
        • Jaki jest Twój ulubiony fragment/część?
        • Jak o tym myślałeś?

         
        Dodaj uczucia do słów – wyjaśnij, jakie uczucia coś w Tobie wzbudza, pomóż dziecku zauważyć, jak jego działanie powoduje różne uczucia i pomóż mu rozpoznawać jego własne uczucia:

        • Naprawdę cieszę się, że to z Tobą robię.
        • Uwielbiam patrzeć, jak tworzysz/pomagasz swojej siostrze/grasz w piłkę itd.
        • Jestem tak dumna każdego dnia, że jestem Twoja mamą, niezależnie od wszystkiego.
        • Zobacz jak Twój przyjaciel jest szczęśliwy, gdy dzielisz się z nim/pomagasz mu/uśmiechasz się itd.
        • Kontynuowałeś pracę, nawet gdy była trudna.
        • Wyglądasz na tak zadowolonego, że udało Ci się to zrobić.
        • Zrobiłeś X i czułeś radość, gdy to robiłeś
        • Poprawił Ci się nastrój, gdy robiłeś X.


        Nic nie mów – nie musimy komentować każdego najmniejszego działania, czy wypełniać każdą chwilę ciszy. Wystarczy usiąść z tyłu i obserwować nasze dzieci, cieszące się swoimi osiągnięciami:

        • Nic nie mów – po prostu się uśmiechaj.


        Rozpoczęcie uważnej obserwacji dziecka, mądrego komentowania i stosowania powyższych zwrotów na początku może być trudne do wykonania. Wymaga od nas wysiłku, aby przed powiedzeniem do dziecka pomyśleć, czy to, co chcemy mu powiedzieć, będzie to dla niego budujące, motywujące. Może warto na początku wspierać się "ściągą" jak na poniżej?

        Opracowała:
        Katarzyna Madej
        na podstawie https://www.psychologiaprzykawie.pl

      • Zdrowe sposoby wyrażania złości

      • Złość jest emocją, która zazwyczaj powstaje, gdy zostają zablokowane nasze działania,  gdy w drodze do celu stoi jakaś przeszkoda. Czasami powstaje w momencie, gdy inne osoby naruszają ustalone reguły lub ich nie przestrzegają. Złość niesie ze sobą duży ładunek energii, jeśli nie pokażemy dziecku jak można bezpiecznie  ją skanalizować, sama się nie ulotni, tylko odłoży w innym miejscu czy zachowaniu. Jednym  z przykładów niewyrażonej złości mogą być objawy psychosomatyczne – bóle głowy, częste przeziębienia, problemy żołądkowe, skórne czy też alergie, które są często wyrazem autoagresji.

        Dobrze jest złość wyrzucić przez:

        1. bieganie, skakanie, tupanie
        2. rzucanie czymś, co nie zrobi krzywdy
        3. walenie pięściami w worek treningowy, materac lub poduszkę.

        Można uwolnić ją poprzez krzyk albo zmienić jej charakter – z krzyku przejść do śpiewania lub gwizdania i poprawienia sobie nastroju.

        Można rozładować swoje emocje bardziej spokojnie, a nawet biernie poprzez:

        1. samotny spacer w otoczeniu przyrody,
        2. słuchanie muzyki,
        3. malowanie, rysowanie złości, 
        4. pisanie o swoim samopoczuciu i jego przemianach,
        5. rozmowę z kimś życzliwym o uczuciach i zdarzeniach,
        6. zastosowanie technik relaksacyjnych (słuchanie tekstów relaksacyjnych), gimnastyki rozluźniającej;
        7. dla wielu osób bardzo pomocna może okazać się modlitwa lub medytacje.

        Niedobre sposoby radzenia sobie ze złością:

        1. Atakowanie siebie: szczególnie po cichu, robienie sobie na przekór, niszczenie swoich rzeczy, zadawanie sobie bólu.
        2. Atakowanie innych: wyzywanie, upokarzanie, plotkowanie, niszczenie ich rzeczy, bicie.
        3. Nadmierne jedzenie, kiedy nie jest się głodnym, tylko żeby gryźć i rozładować złość (chipsów, orzechów, słodyczy).
        4. Stosowanie trujących używek, aby się rozluźnić: alkoholu, leków, narkotyków. 

        Zastanów się, które z podanych sposobów już stosujesz, a które  możesz wykorzystać i mogą one poszerzyć Twój repertuar zachowań o nowe, konstruktywne sposoby.

        Opracowała Katarzyna Madej na podstawie:

        Elżbieta Zubrzycka „Po co się złościć?” GWP

      • Czy moje dziecko ma depresję?

      • Zaburzenia depresyjne dotykają dzieci w coraz młodszym wieku. Statystyki są alarmujące. Podają, iż głęboka depresja występuje u 1% przedszkolaków, około 2% dzieci w wieku szkolnym i blisko 8% młodzieży. Prawie 40% dzieci w szkole podstawowej nie ma poczucia sensu życia, a blisko 30% ma myśli samobójcze.

        Żeby stwierdzić, czy dziecko ma depresję, należy zadać sobie serię szczegółowych pytań.

        • Czy zauważyłam/łem u dziecko przewlekłe zmiany nastroju – dziecko jest ponure, przygnębione, drażliwe, smutne, marudne? Czy obserwuję takie zmiany od kilku tygodni, przez większą część każdego dnia (choć mogą być momenty, kiedy dziecko czuje się lepiej)?
        • Czy dziecko straciło radość życia? Jest takie dzień po dniu, tydzień po tygodniu?
        • Czy powyższe zmian nastroju sprawiły, że dziecko funkcjonuje znacznie gorzej niż dotychczas?
        • Czy dziecko straciło zainteresowanie rzeczami, które wcześniej sprawiały mu przyjemność? 
        • Czy spędza mniej czasu zajmując się swoim hobby?
        • Czy dziecko zaczęło ograniczać spotkania z przyjaciółmi, rzadziej wychodzi z domu?
        • Czy pojawiły się problemy z nauką? Może nagle pogorszyły się oceny?
        • Czy dziecko mówi, że ma problemy z koncentracją, nie ma sił, ma problemy  ze zmobilizowaniem się? Czy podaje ,,dobre” powody niewychodzenia z domu?
        • Czy ma problemy ze snem? (zarówno trudności z zasypianiem, jak i nadmierna senność) i/lub wahania apetytu?
        • Czy dziecko mówi, że nie ma energii do działania, mniej dba o siebie, ma podkrążone oczy?
        • Czy dziecko gorzej mówi o sobie, postrzega innych jako lepszych od siebie, obwinia się nadmiernie, mówi, że życie nie ma sensu albo że nie ma po co żyć?
        • Czy zaczęłam/zacząłem myśleć, że moje dziecko jest leniwe, zdemoralizowane, ma zaburzenia zachowania, bo jego zachowanie nagle się zmieniło?

        Oczywiście nie wszystkie te objawy muszą świadczyć o depresji czy innym zaburzeniu, ale im bardziej obecne zachowanie odbiega od wcześniejszego zachowania, tym bardziej wskazana wydaje się konsultacja z psychiatrą lub psychoterapeutą. Trzeba też pamiętać, że nie wszystkie wymienione problemy występują razem. Potwierdzeniem diagnozy, iż dziecko cierpi na depresję są testy psychologiczne, opracowane odrębnie dla poszczególnych grup wiekowych. Umożliwiają one ocenę problemu i ustalenie odpowiedniego leczenia. Model leczenia depresji u dzieci i młodzieży powinien być modelem całościowym, uwzględniającym szeroko rozwój dziecka i cykl życia rodziny.

        Jest dostępny Inwentarz Depresji Beck’a, dla dzieci od 13 r.ż., młodzieży i dorosłych, który wykonuje się  w celu oceny objawów depresji, nie powinien być jednak traktowany jak diagnoza.

        Opracowała Katarzyna Madej  na podstawie: K. Ambroziak, A. Kołakowski, K. Siwek ,,Depresja nastolatków”.
        Depresja u dzieci

      • Techniki relaksacyjne

      • Dobry początek dnia

        Stajesz się tym, o czym myślisz. Zacznij więc ranek myślami, które nastroją cię pozytywnie na cały dzień. 

        1. Przypomnij sobie pierwsze myśli, które pojawiają się w twoim umyśle zaraz po obudzeniu. Zanim otworzysz oczy i tuż po ich otwarciu. Co ci przychodzi do głowy? Obraz  ze snu, jaki właśnie śniłeś? Czy może migawka z wczorajszego dnia? A może coś,  co masz zrobić i się tym stresujesz? Bądź świadom, jak te myśli wpływają na twoje samopoczucie. Czy sprawiają, że chętnie wstajesz i zaczynasz ten dzień, czy też odwrotnie – nie chce ci się podnosić z łóżka, ale czujesz, że musisz to zrobić?
        2. Teraz zadaj sobie pytanie, jak chciałbyś się dzisiaj czuć. I odpowiedz w myślach lub na głos. Przykładowo: „Dzisiaj chcę czuć radość, chcę być pozytywnie nastawiony do siebie i do ludzi, chcę czuć swoją moc, własną wartość, chcę z łatwością się komunikować z ludźmi, być dobrze zrozumiany, powiedzieć komuś coś pozytywnego, chcę się czuć w pełni sił witalnych, mieć wystarczająco dużo energii,  aby zrealizować wszystko to, co zaplanowałem na dziś. Chcę też doświadczyć jakiejś pozytywnej niespodzianki, odczuwać ekscytację tym dniem, bo jest przecież niepowtarzalny”.
        3. Jak się czujesz po wypowiedzeniu swoich „życzeń”? Czy masz więcej energii?

        Przykład pochodzi z książki Dagmary Gmitrzak (2017). Trening relaksacji. Jak uwolnić się od stresu, lęku i depresji. Warszawa. Samo Sedno. Edgar (str. 200-201).

        Ćwiczenie oddechowe – chwila zdenerwowania

        Jak oddychamy w chwilach zdenerwowania? Czy wówczas unosi się nasza klatka piersiowa lub brzuch? Jak zachowują się nasze ramiona? Czy są napięte?

        „Kiedy mięśnie ramion i brzucha są naprężone, podczas oddychania masz tendencję  do używania mięśni klatki piersiowej. Z uwagi na to, że nie wypełniasz całkowicie płuc, ilość zużywanego tlenu nie jest wystarczająca. Aby skompensować ten niedobór, oddychasz szybciej, lecz płyciej, co zwiększa poczucie niepokoju i zdenerwowanie. Ćwiczenia oddychania brzusznego pomogą Ci rozpoznać fazę nerwowego oddychania i przejść do bardziej relaksującej techniki. Wykonuj opisane poniżej ćwiczenie przez cztery, pięć minut dziennie:

        1. Połóż się wygodnie. Oddychaj normalnie, wykonując pięć wdechów i wydechów. Czy przy każdym z nich porusza się klatka piersiowa, czy brzuch? (…) Masz za zadanie oddychać tak, by poruszał się brzuch, a klatka piersiowa pozostawała mniej lub bardziej nieruchoma.
        2. Zamknij oczy i zrób wdech, wykorzystując mięśnie brzucha. Niech wdech będzie głęboki, podnoszący żołądek ku górze, a klatka piersiowa pozostanie nieruchoma.
        3.  Weź kilka wolnych, głębokich oddechów i spójrz na swój brzuch. Czy podnosi się  i opada? Oddychaj łagodnie, wykorzystując swoją naturalną częstotliwość i głębokość wdechów.
        4. Jeśli wciąż wykorzystujesz mięśnie klatki piersiowej, podczas wydechu naciśnij delikatnie brzuch. Nie martw się, jeśli jeszcze nie możesz sobie poradzić z nową techniką. Zmiana nerwowego oddychania wymaga czasu.
        5. Kiedy nauczyłeś się oddychać z wykorzystaniem mięśni brzucha w pozycji leżącej, spróbuj poćwiczyć tę technikę, stojąc.
        6.  Kiedy zauważysz, że w określonej sytuacji stresowej zaczynasz oddychać zbyt nerwowo, zatrzymaj się i spróbuj zastosować technikę relaksacyjnego oddychania. Z czasem stanie się ona naturalnym zachowaniem.”

        Cyt. Str. 119 w: James M. Claiborm, Cherry Pedrick (2007). Jak pozbyć się złych nawyków? Trening. Gliwice. Wydawnictwo HELION

        Rozluźnienie mięśni szyi i karku sprzyjające lepszemu oddychaniu

        1. Usiądź lub stań prosto, wyprostuj głowę, rozluźnij szczękę, barki, ramiona i ręce.
        2. Przez cały czas wykonywania ćwiczenia rytmicznie oddychaj przez nos.
        3. Powoli i spokojnie obróć głowę w prawo, aż poczujesz lekki opór.
        4. Teraz powtórz czynność obracając głowę w lewo.
        5. Wróć do pozycji wyjściowej, spleć dłonie na karku i powoli odchyl głowę do tyłu, napinając lekko mięśnie szyi.
        6. Wróć do pozycji wyjściowej, rozluźnij ramiona i ręce.
        7. Powoli i spokojnie, napinając lekko mięśnie karku, pochyl głowę do przodu tak by dotknąć nią klatki piersiowej.
        8. Wróć do pozycji wyjściowej, odpocznij chwilę.
        9. Powoli i spokojnie przechyl głowę w bok, w prawo, tak by dotknąć prawym uchem prawego ramienia.
        10. Wróć do pozycji wyjściowej, odpocznij chwilę.
        11. Powoli i spokojnie przechyl głowę w bok, w lewo, tak by dotknąć lewym uchem lewego ramienia.
        12. Ćwiczenie można powtórzyć kilkakrotnie.

        Zrywanie jabłek

        1. Stań prosto w lekkim rozkroku, z opuszczonymi luźno wzdłuż tułowia rękami.
        2. Wyobraź sobie, że wysoko nad Twoją głową wiszą piękne jabłka, które chcesz zerwać.
        3. Wyciągnij prawą rękę tak wysoko, jak to możliwe, odrywając lewą stopę od podłogi i zerwij pierwsze jabłko.
        4. Wróć do pozycji wyjściowej, odpręż ciało.
        5. Teraz sięgnij lewą ręką po kolejne jabłko, odrywając prawą stopę od podłogi.
        6. Wróć do pozycji wyjściowej, odpręż ciało.
        7. Ćwiczenie możesz wykonać tyle razy, na ile jabłek masz ochotę.

        Ćwiczenia relaksacyjne